வடக்கு கிழக்கில் நினைவுத்திற வெளியின் வெறுமையின் தோற்றம் நினைவுச் சின்னங்களைப் பற்றி சிந்திக்கின்ற போது எழுவது நியாயமானது. ஈழத்தமிழ்த்தன்மையை அடையாளப்படுத்திப் பிரதிபலிக்கக் கூடிய வரலாற்றுச் சின்னங்கள் என்று சொல்லக்கூடியளவிற்கு தமிழ் மன்னர்களின் சிலைகளைத் தவிர வேறு எதையும் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல முடியாதுள்ளது. நினைவுத்திற வெளியின் வெறுமைத்தன்மை திட்டமிட்டு தக்க வைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றதை யாரும் அறியாமலில்லை. முள்ளிவாய்க்காலில் உள்ள உருவச்சிலையும் ஒரு கூட்டு அழிவின் படிவமாக உள்வாங்கப்படவில்லை. இனப்படுகொலை சொல்லாடல் தொடர்பில் பல விவாதங்கள் இன்னும் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தாலும், இனப்படுகொலை சொல்லாடல் திட்டமிடப்பட்டு தவிர்க்கப்பட்டு, நிராகரிக்கப்பட்டு வந்திருக்கின்றது. பின்முள்ளிவாய்க்கால் வரலாற்றில். இனப்படுகொலை தொடர்பான விவாதமும் மறுப்பும் நிராகரிப்பு நினைவுத்திற வெளியின் வெறுமையை தக்கவைப்பதற்கான உத்தியாக கையாளப்பட்டாலும், ஈழத்தமிழினத்தின் கூட்டழிவில் பொதுப்படிமம் ஒன்றை கட்டமைக்கப்பட வேண்டிய தேவை கட்டாயம் எழுந்துள்ளது. அந்த கூட்டுப்படிமத்தினைச் சுற்றிய அணிதிரட்டலின் இயங்குதலை அடக்குமுறை எதிர்ப்பிற்கான சக்தியாக மாற்றப்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை காலம் உணர்த்திக் கொண்டிருக்கின்றது. பண்பாட்டில் படிமவியல் (Iconography) என்பது அவசியமாகின்றது.
2001 மார்கழி 6ஆம் திகதி மரீனா கடற்கரையில் 33 வருடங்களாக இருந்த கண்ணகி சிலை அகற்றப்பட்டது. அதற்கான கண்டனத்தை கலைஞர் கருணாநிதி பின்வருமாறு பதிவு செய்திருந்தார்: “கண்ணகி சிலை அகற்றப்பட்டது தமிழின் பெருமைக்கு இழுக்கு அல்லது சவால் விடுவதாகும்” எனவும் தமிழர்களை சிலை அகற்றியதற்கெதிராக ஓரணியில் திரண்டு போராடுமாறும் கோரியிருந்தார். சிலை அகற்றப்பட்ட ‘வெறுமையை’ திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஒரு போராட்டக் களமாக மாற்றியது. போராட்டக் களத்தில் இளம் பெண்கள் கண்ணகிகளாக தங்களை அழகுபடுத்தி போராட்டங்களில் பங்கெடுத்திருந்தார்கள். அதைத் தொடர்ந்து கண்ணகியை மையமாகக் கொண்ட பாரிய எழுச்சி ஊடகங்களில் எழுந்ததை குறிப்பாக கண்ணகியின் படிமங்கள் பன்முறை அணுகுமுறையில் அவதானித்திருக்கலாம். அதனைத் தொடர்ந்து தமிழ் சான்றோர் பேரவை ஐந்து கண்ணகி கோவில்களை திருநெல்வேலி, வாலியூர், தூத்துக்குடி, ஆழ்வார் திருநாகரி, கன்னியாகுமாரி போன்ற இடங்களில் கட்டுவதாக முன்மொழிந்திருந்தது. சிலை அகற்றப்பட்ட வெறுமையை கலைஞர் தமிழ்த்தேசியத்தை வலுவூட்டுவதற்காகப் பயன்படுத்தினார் (எம்.எஸ்.எஸ்.பாண்டியன் 2010). போராட்டத்திற்கு அழைப்பு விடுத்த பின்னர் கலைஞர் இவ்வாறு குறிப்பிட்டிருந்தார், “இப்போராட்டமானது தமிழ்ப்பண்பாட்டை, கௌரவத்தை, மரபை பேணுகின்ற போராட்டமாக இருக்கின்றது.”
யூத இனப்படுகொலையின் படிமங்கள் என்கின்ற நூலில் ஒரேன் பாருக் (Oren Baruck Stier 2015) குறிப்பிடுகின்றார், யூத இனப்படுகொலை தொடர்பில் நான்கு படிமங்களை கூட்டுப் படிமங்களாக முன்வைத்து ரயில் பெட்டி, Arbeit macht frei (தொழில்தான் ஒருவனை விடுதலை செய்யும்), ஆன் பிராங், 60 இலட்சம். இந்த நான்கு படிமங்களையும் அவர் வெறும் குறியீடுகளாக கையாளவில்லை. மாறாக படிமங்களாகக் கையாண்டு ஒரு படிமம், படிமமாக இருப்பதற்கு வரலாற்று உண்மையும்/களும் சூழமைவும் மிக அவசியமானவையாகும்.
Photo: Wikipedia
சிறுவர்களுக்கெதிரான வன்முறையை, யூத இனப்படுகொலையின் பின்னணியில், இரு கைகளையும் உயர்த்திப் பிடித்தபடி, சரணடையும் சமிக்ஞையுடன் உள்ள ‘வோர்சோ பையனுடைய’ படிமம் ஏறக்குறைய சர்வதேச படிமமாகக் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. பல்வேறு ஓவியர்களினால் சிறுவர்களுக்கெதிரான வன்முறையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்காக அப்படிமம் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. வோர்சோ பையன் தற்போது யூத இனப்படுகொலைப் பிரதிநிதித்துவத்தையும் தாண்டி, உலகில் சிறுவர்களுக்கெதிரான வன்முறையின் படிம பிரதிநிதித்துவமாகக் கட்டமைத்ததில் ஓவியர்களின் பங்கு மட்டுமல்ல யூத பிரச்சார இயங்குதளத்தின் ஒட்டுமொத்த கூட்டு முயற்சியே காரணம். வோர்சோ பையனின் படிமம் ஒரு பூகோள பிரதிநிதித்துவ படிமமானாலும் அதன் முதன்மைப் பிரதிபலித்தலும், பிரதிநிதித்துவப்படுத்தலும் யூத இனப்படுகொலையுடன் தொடர்புபட்டது. முதன்மைப் பிரதிநிதித்துவத்திற்கூடாகவே இரண்டாம் பிரதிநிதித்துவப்படுதுதல் (பூகோள பிரதிநிதித்துவப்படுத்தல்) அணுகப்படுகின்றது. யூத இனப்படுகொலையின் வரலாற்றுப் பின்னணியில்தான், பூகோள பிரச்சினையான சிறுவர்களுக்கு எதிரான வன்முறை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படுகின்றது. ஜப்பானிய ஓவியர் செற்சுகோ ஓனோ (Setsuko Ono) வோர்சோ பையனுடைய படிமத்தை ‘எதிர்க்கும் சக்தி’ யாக பிரதிபலித்தார். யூத இனப்படுகொலையின் அவலங்களைத் தாண்டி, அடக்குமுறைக்கெதிரான படிமமாக பிரதிபலித்தது தற்காலத்திலும் அதனது தொடர்பை, தேவையை சொல்லி நிற்கின்றது. யூத இனப் படுகொலைத் தருணத்தில் வன்முறை இடம்பெற்றது உண்மை. ஆனால், சிறுவர்கள் போராட்டத்திலும், எதிர்க்கும் சக்தியாகவும் இருந்தார்கள் என்பதைப் படிமமாக்குவது ஓனோவினுடைய உள்நோக்கமாக இருந்தது.
2012 இல் யூத இனப்படுகொலை மறுப்புத் தீவிரமடைந்தது. யூத இனப்படுகொலை மறுப்புப் பரப்புரையில் பல்வேறு தரப்பட்டவர்கள் இணைந்திருந்தார்கள். படுகொலை மறுப்புப் பரப்புரைகளுக்கு எதிர்வினையாற்றும் நோக்கில் இஸ்ரேலைச் சேர்ந்த மோஷிக் லின், கேலிச்சித்திர ஓவியர், வோர்சோ பையனை வரைந்திருந்தார். அக்கேலிச்சித்திரம், வோர்சோ பையன் முன் சட்டகத்திற்கு வெளியே கால் பதிப்பதாகவும், அதாவது வாகனத் தொடரணிக்கு வெளியே உள்ளதைப் போன்று, அதன் பின்னணியில் மூன்று நாசி இராணுவப் படைவீரர்கள் உள்ளனர். அவர்களில் இருவர் தங்களுடைய இயந்திரத் துப்பாக்கிகளை பையனை நோக்கி நீட்டுவதாகவும் மூன்றாவது இராணுவ வீரர் பின்னணியில் இருந்து பார்ப்பதைப் போன்றும் வரையப்பட்டுள்ளது. எபிரேயத்தில் எழுதப்பட்ட வாசகமாக, ‘இதையும் இன்னொரு யூதக் கண்டுபிடிப்பாக யாராவது சொல்லக்கூடும்’, லின் ஓவியத்தின் மூலம் யூத இனப்படுகொலை மறுப்புக்கெதிரான எதிர்ப்பை வெளிக்காட்டினார். Muriel Mezhnie Helfman என்கின்ற ஓவியர் வேர்சோ பையனுடைய படிமத்தையே யூத இனப்படுகொலைக்கான நீதிகோரிய கோணத்தில் வரைந்திருக்கின்றார். Avner Bar Homa என்கின்ற ஓவியர் விவிலியத்தில் உள்ள ‘தலைமுறை’ என்ற சொல்லுடன், மரணத்திற்கான தூதனுடைய படிமத்துடன் வோர்சோ பையனையும் இணைத்து யூதச் சிறுவர்களின் இனப்படுகொலையினூடாக தலைவிதியை விபரித்து அதேநேரம் ஒரு தலைமுறையிலிருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு கடத்தப்படும் வண்ணம் ஓவியப்பாணி அமைகின்றது. அதேநேரம் வேறு சில ஓவியர்கள் யூத இனத்தின் அடையாளத்தை வலுப்படுத்துவதற்காகவும், யூதத்தன்மையின், யூத இனத்தை அடையாள ரீதியில் ஒருங்கிணைப்பதற்காகவும் வோர்சோ பையனை வரைந்திருக்கின்றார்கள். உ-ம் அடையாளத்தை உறுதிப்படுத்த, தொப்பியிலோ அல்லது மேலுடையிலோ வெள்ளி (*) அடையாளத்தையிட்டு, யூத அடையாளத்தை வலுப்படுத்தியுள்ளனர். R.Schloss க்கும் M.J.Toomy போன்றவர்களுக்கு வோர்சோ பையன் யூத இனப்படுகொலையில் தங்கள் கனவுகள் நிறைவேறாது இழந்து போன, சந்தர்ப்பங்கள் மறுக்கப்பட்ட எல்லாச் சிறுவர்களையும் குறித்து நிற்கின்றது. C.Latuff ம் Antunesம், இவர்கள் இருவரும் வோர்சோ பையனுடைய படிமத்தை தற்போதைய இஸ்ரேல் – பலஸ்தீன பிரச்சினையின் சூழமைவில் பிரதிபலிக்கும் போது ஒரு அரசியல் செய்தியையும் சொல்ல முயன்றிருக்கின்றார்கள். யூத இனப்படுகொலையை எதிர்கொண்ட இஸ்ரேல் தேசம் எவ்வாறு இன்னொரு பலஸ்தீன தேசத்தை அடக்கமுறைக்குள்ளாகக் முடியும் என்று. யூத இனப்படுகொலையை அனுபவித்த சாட்சிகள் இல்லாமலேயே போய்விட்ட சந்தர்ப்பத்தில் மேற்குறிப்பிட்ட வோர்சோ பையனின் படிமம் கூட்டு நினைவுத்திறத்தையும், கூட்டு அடையாளத்தையும், கூட்டு அடக்குமுறைக்கெதிரான எதிர்ப்பையும் தலைமுறைக்கும் கடத்திக் கொண்டிருக்கின்றது.
ஜோன்.டி.அலிசரா ((JoAnn D’ Alisera 2002) தன்னுடைய கட்டுரையில் தாய்நாட்டுக்காக ஏங்குதலின் படிமங்கள் என்ற தலைப்பில் சியரா லியோனின் புலம்பெயர் மக்களுடைய தாய்நாட்டிற்கான ஏக்கத்தையும், நினைவு திறத்தையும் எவ்வாறு ஒரு பருத்தி பஞ்சு மரம் பிரதிபலித்து பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாக குறிப்பிடுகின்றார். தாய்நாடு கடந்து புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழும் தாய்நாட்டுக் கனவு பற்றிய ஏக்கமும் அரசியல் தஞ்ச வாழ்க்கையின் நினைவுத்திறமும், தாய்நாட்டைப் பிரிந்த ஏக்கமும், தாய்நாட்டில் தொடர்புகளைப் பேண வேண்டும் என்ற தாகமும், புலம்பெயர் தேசங்களில் இருந்த தலைமுறையினரின் வேர்களைத் தேடிய பயணமும், தளிந்த கூட்டான அடையாளக் கட்டமைப்பும், குறிப்பாக ‘வீடும்’, ‘இழக்கப்பட்ட வீடும்’ இந்த சொல்லாடல்கள் மேல் கட்டமைக்கப்படும் தனி, கூட்டு அடையாளமும் சியாராலியோன் புலம்பெயர் தேசத்தில் உள்ளவர்களுக்கு மிக முக்கியமானதாக உள்ளதாக ஆய்வாளர் குறிப்பிடுகின்றார்.
நாடு கடந்த நிலையில் அல்லது நாடு கடத்தப்பட்ட நிலையில் தாய்நாட்டிற்கு திரும்ப வேண்டும் என்ற ஏக்கம், அதன் விளைவாக ஏற்படும் வலி, அவற்றை வெளிப்படுத்துவதற்குப் பயன்படுத்தப்படும் சொல்லாடல்களும், அவர்கள் வாழ்ந்த நினைவுகளுடன் சேர்த்து சொல்லாடல்களாக கட்டமைக்கப்பட்டு அதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு புலம்பெயர் தேசங்களில் தங்களுக்கான தனித்துவ அடையாளத்தை உருவாக்குகின்றன. “நாங்கள் எப்போதுமே எங்களுடைய நினைவுத்திறத்தை மீட்டுக் கொள்கின்றோம். தற்போதைய அடையாளத்திற்கு பொருந்துவதாக’ (ஜோன் கிபிஸ் 1994). இதுவே நாங்கள் அடையாளத்தை, எங்களுடைய நினைவுத்திறத்திற்கு ஏற்றாற் போல் கட்டமைக்கின்றோம் எனவும் கொள்ளலாம்.
இவ்வாறான தாயகத்திற்கும், புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழும் ஈழத்தமிழர்களை ஈழத்தமிழ்த்தன்மையில் ஒருங்கிணைத்து, அணி திரட்டக்கூடிய பொதுப்படிமத்திற்குரிய வெளி வெறுமையாகவே இருக்கின்றது. அவ்வாறான பொது படிமத்திற்கான தேவை, பல்வேறு கோரிக்கைகளில் உ-ம் வோர்சோ பையனைப் போல், ஈழத்தமிழர்களை ஒன்றிணைக்கக்கூடிய அவசியம் தற்போது எழுந்துள்ளது. அவ்வாறான படிமம் ஈழத் தமிழின விடுதலையை மையங் கொண்டதாக, அனைவரையும் உள்வாங்கி தாயகத்திலும், தாயகத்திற்கு வெளியேயும் பல தளங்களில் அணிதிரட்டுவதற்குரிய இயங்கு தளத்தை உருவாக்கும்போதுதான் அடுத்த கட்டத்திற்கு இன்னொரு அடியை எடுத்து நகரமுடியும்.
எழில் ராஜன்
Photo: Tamilgurdian